“Kafka on the shore” by Haruki Murakami
Бүр нэг ганцаардаж, юу ч хийхгүй гав ганцаараа хав харанхуйд суумаар санагдтал бичнэ шүү.
Бүр нэг ганцаардаж, юу ч хийхгүй гав ганцаараа хав харанхуйд суумаар санагдтал бичнэ шүү.
Юу чамайг аз жаргалтай болгодог вэ гэж өөрөөсөө асууж байсан уу? Ихэнх хүмүүс мөнгө л гэдэг юм. Мэдээж, мөнгөөр маш олон зүйлийг авч болно. Зарим хүмүүс гэр бүл маань гэх байх, харин зарим нь ганцаардал гэж магадгүй. Энэ зураач харин гэнэт эхнэртээ хаягдаад аз жаргалтай байсан эсэх, амьдрал нь яажшуухан үргэлжилж байснаа эргэн бодож орох оронгүй баахан тэнүүчилсээр эцэст нь буйдхан газарт өвгөн зураачийн урланд ирж өөрийгөө олж буй тухай өгүүлнэ.
Ахтайгаа шатар нүүх охин маань заримдаа дүрэмгүй тоглоё гэж гуйна, эсвэл дүрэм зохиож тоглоё гэж шална. Яагаад гэхээр ТААЛАГДАХГҮЙ байна гэнэ. Тогтсон хэм хэмжээнээс хальж, хайрцагнаасаа илүү сэтгэх боломжийг бид номноос олж авдаг. Таалагдахгүй байгаа учраас таалагдаж магадгүй тэр орчноо, тэр хүнээ бас л номноос хайна. Хэрэв энэ зохиолоор кино хийвэл Тамаругийн дүрийг хэрхэн гаргах бол гэдэг надад маш сонин байх болно. Дүнсгэр хэр нь нямбай, дуу цөөтэй хэр нь маш их зүйлийг мэддэг, тийм нэг гадна дотор хоёр нь тэс өөр эр. Үлгэрийн нэгэн баатар.